اختلال کمتوجّهی - بیشفعالی (به انگلیسی: Attention-deficit hyperactivity disorder)(به صورت مخفف: ADHD) یک اختلال رفتاری رشدی است. معمولاً فرد توانایی دقّت و تمرکز بر روی یک موضوع را نداشته، یادگیری در او کند است و فرد از فعّالیّت بدنی غیرمعمول و بسیار بالا برخوردار است. این اختلال با فقدان توجه، فعّالیت بیشازحد، رفتارهای تکانشی، یا ترکیبی از این موارد همراه است. هر فردی با شک ADHD باید به دقت تحت نظر یک پزشک معاینه گردد. بسیاری از این افراد، یک یا چند اختلال رفتاری دیگر نیز دارند. همچنین ممکن است یک مشکل روانی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی داشته باشند.
ADHD شایعترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است، و حدود ۳٪ تا ۵٪ کودکان قبل از هفت سالگی به آن مبتلا میشوند. این عارضه بیشتر در دوران ابتدایی مدرسه برای کودکان و در هنگام بلوغ رخ میدهد و با افزایش سن بسیاری از بیماران بهتر میشوند.
فهرست مطالب:
مقدمه
بيش فعالي در كودكان
كودك بیش فعال احساس خطر نمی كند
تمایل به كارهای خلاف و خطرناك
عملكرد اجتماعی و تحصیلی كودك كاهش می یابد
والدین چه نقشی در درمان دارند
يك خطر مهم
شیوع بیش فعالی
علایم ADHD
نوع ترکیبی
چطور می توان فهمید کودکی مبتلا به ADHD است؟
راهنمایی هایی برای والدین
سیر ADHD
بيش فعالي از نگاه والدين
بيش فعالي از نگاه روانشناسان
حالات عمومي فرد مبتلا به بيش فعالي
نكاتي كه والدين بايد رعايت كنند
مادران عامل بروز بيش فعالي كودكان
راهنمایی هایی برای آموزگاران
درمان
داروها
رژیم غذایی
نقش چربی اُمگا-3 در بهبود بیش فعالی کودکان
بررسي تاثير آموزش رفتاري والدين و دارو درماني بر ميزان علائم بيش فعالي كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه / بيش فعال
تيز هوشي و بيش فعالي
چگونه والدین و معلمین حالت صحیح را تشخیص دهند؟
رفتارهای مربوط به بیش فعالان
رفتارهای مربوط به تیزهوشان
بيش فعالي در بزرگسالان
نتیجه گیری
و...
برچسب های مهم